Binnenkort is het oer-hollandse Sinterklaas feest! Herinneringen als kind van 7 jaar. Spannende avond thuis. Er hing iets geheimzinnigs in de lucht. Mijn broer Jan, die toen nog thuis woonde, moest altijd werken ’s avonds, maar zijn verloofde was er wel. Zo zaten we dan in afwachting van hetgeen er komen ging. Op een gegeven moment werd er hard aan de straatdeur gerammeld met veel lawaai en een zware mannenstem (zwarte Piet) riep of ie naar binnen mocht. En daar kwam hij, pikzwart en rode lippen, in een pofbroek zwaaiend met de roe, pepernootjes strooiend en een zak vol cadeaus. Mijn hart bonsde in mijn keel. Ik werd streng toegesproken door Piet, maar, ik was uiteindelijk toch wel een lief meisje en kreeg de mooiste cadeautjes! Steevast moest de Piet een dikke kus van Saartje mijn schoonzus en moet ze ook even op schoot zitten. Beetje gek vond ik dat wel, maar door de spanning en het uitpakken van de cadeautjes dacht ik niet verder. Ik was hartstikke blij en opgewonden. Nooit geen idee gehad wie “Piet” dan wel was!!!!! Al kwam de stem van Piet me wel bekend voor………
In de periode dat ik “verloofd” was werd Sinterklaasfeest bij mij schoonouders gevierd. Dat was heel speciaal. Mijn schoonvader, die onderwijzer was, trok zich op Sinterklaasmiddag terug in zijn studeerkamer, maakte gedichten op zijn typemachine en verstopte surprises door het huis tot boven op de zolder toe.En weer dat heerlijke geheimzinnige sfeertje! Mijn eerste cadeau voor Nico was een l.p van Dave Brubeck, muziek waar hij gek op was. Mijn schoonvader verstopte het cadeau ergens op zolder en door middels van aanwijzingen in een gedicht werd hij naar de vind plek geleid. Een l.p van 18 gulden… Was destijds een rib uit mijn lijf!!, zeker als je ± 30 gulden per week verdiende en thuis kostgeld moest betalen! We trokken lootjes waarop de naam van de “gelukkige” en het mocht niet meer dan 10 gulden kosten en je moest vooral geheim houden wie je had!!???? Dat waren leuke avonden, ik was goed in dichten dus kon me aardig “uitleven”. Surprises maken was ik slecht in maar dat konden anderen dan weer goed.
Toen we zelf kinderen kregen en ze klein waren vierden we het feest bij ons thuis met de opa’s en oma’s erbij. Een week tevoren verdween tot grote verbazing de wasmand, wat een enorme opwinding bij de kinderen veroorzaakte. Op Sinterklaasavond werd er aan de deur gerammeld en gebeld, kinderen als een haas naar voren en ja hoor, de wasmand stond voor de deur vol met pakjes! Gezellig, met banketletter, zelfgemaakte chocolademelk, roze suikerbeesten en pepernootjes. De opa’s en oma’s genoten ervan en mijn talent voor rijmen en dichten kwam weer goed van pas. Leuke tijd was dat.
Nu hebben we zelf kleinkinderen, maar de tijd is zo anders nu. Er hoeft geen geld meer opzij gelegd te worden voor cadeautjes, maar nu zijn er geen verlanglijstjes meer, “ze weten het niet” “ze hebben alles al”!! Bovendien moet het wel verantwoord speelgoed zijn. Omdat je als oma toch wat leuks wil geven, loop ik deze weken met regelmaat in speelgoedzaken en boekwinkels. Ik ben niet helemaal op de hoogte wat ze wel/niet hebben, dus een hele toer om toch nog aardig voor de dag te komen. Een voordeel de kleinzoon (8) is net opgehouden met in Sinterklaas te geloven! Voor de kleintjes moet het niet moeilijk zijn iets te vinden.
Enfin, ik heb nog 5 dagen te gaan en het moet gaan lukken. Misschien toch nog blije snuitjes bij het uitpakken en een blije Sinterklaas-oma.
