Tour de France

Ik ben dol op de tour! Nu ik niet meer werk, nestel ik me ’s middags voor de t.v. en luister naar het commentaar van Mart Smeets ( doet heel populair) en Erik Breukink (die alleen zegt wat nodig is). Ik kijk naar de renners, geweldig deze mannen een en al kracht en blijven gaan. Maar het mooiste vind ik de beelden van het Franse landschap. Tijdens onze vakanties van de laatste jaren ben ik samen met mijn man door een heel groot deel van Frankrijk gereisd en ik blijf het een prachtig land vinden. De fietsen hebben we ook meegenomen, tenslotte is mijn man een fanatiek tourfietser bij Swift. Maar dat viel soms tegen: we zaten eens op een camping waar de mensen ons voor gek verklaarden dat we gingen fietsen. Ik zag het eerlijk gezegd ook niet zo zitten, maar hij ging eerst de omgeving verkennen en verzekerde mij dat het een makkie was! Op de heenweg was dat ook zo, maar terug!!! Een andere route, het heetste moment van de dag, een zeer drukke autoweg en ….. een col van de …???? Categorie. Aanvankelijk vond ik dat ik moest doorzetten, maar langzamerhand ging het steeds zwaarder, mijn benen leken van elastiek, ik zat te hijgen als een paard en het zweet gutste van mij af. Toen er ook nog automobilisten op hun voorhoofd wezen had ik het helemaal gehad. Ik kreeg zelfs een visoen dat ik dood naast mijn Peugeot sportfiets zou neervallen, boven op die berg. Toen ben ik afgestapt en gaan huilen. Gelukkig keek mijn sportieve echtgenoot uiteindelijk achterom waar ik toch bleef. De rest van de tocht hebben we rustig, op een laag verzetje, uit gefietst. Bij de camping aangekomen werden we met respect behandeld, maar ik vermoed wel dat ze dachten dat we gek waren!
De vakanties daarna waren in wat vlakkere delen van Frankrijk, waar je heel fijn kon fietsen op heuse fietspaden. En mijn echtgenoot fietst steevast achter mij aan!