Vriendin

Mijn liefste vriendin ken ik bijna 40 jaar. Eigenlijk was het eerst de vrouw van een vriend van mijn (toen nog) verloofde. Ze is nog de vrouw van die vriend en mijn liefste vriendin. Nu wordt het erg ingewikkeld geloof ik! Ik ga door: ze is een Molukse en sinds ik haar achtergrond ken en haar familie, kunnen Molukkers bij mij geen kwaad doen. Als klein meisje kwam ze met haar ouders, broertjes en zusjes naar Nederland. Haar vader was ziekenverpleger bij het KNIL. Een dramatische reis, want haar moeder overleed tijdens de overtocht. Stel je voor vader kwam met 8 kinderen, in een vreemd land. Niets geen ondersteuning bij de opvang, het was maar voor tijdelijk. Ja, we kennen het verhaal van de vrije RMS!

Ettelijke malen heeft ze mij het verhaal verteld, en altijd worden we er door geëmotioneerd. Ik heb zelden iemand zo liefdevol horen praten over haar vader en hoe hij het in Nederland klaar speelde om zijn kinderen groot te brengen. Streng, dat wel, maar oprecht.

Na de mulo is zij de opleiding psychiatrische verpleging gaan volgen, het zwarte kruis heette dat destijds. Interne opleiding op Endegeest. Toen nog met grote hekken erom heen en de verpleegsters droegen een uniform. 40 jaar heeft ze dat volgehouden, kan je alles vertellen over Endegeest. Ze is nu 3 jaar gepensioneerd.

Ze heeft sindsdien een huisje op een volkstuinencomplex . Aanvankelijk dacht iedereen aan een volkstuintje, maar zij heeft er een waar eldorado van gemaakt en het is haar lust en haar leven. Als je er komt kijken troont ze je mee van het een naar het andere hoekje om je alle plantjes te tonen die het allemaal fantastisch doen. En bij elk plantje heeft ze een verhaal.

Omdat mijn man wat hulp heeft geboden met het aanleggen van wat nieuw leidingwerk, heb ik de meevaller om er nu 3x de maandag door te brengen. Lekker buiten bijkletsen een wijntje en natuurlijk heerlijk eten! Het heeft 1 nadeel het is zo lekker, je blijft eten, teveel. En het moet op! Daarna nog een Irish coffee en weer een wijntje. Ze blijft zorgen, niets is haar teveel. Helpen met de afwas? Geen kans.
We zitten tot 11 uur buiten aan het weiland naar paarden te kijken en kleine waterkipjes, we horen de uiltjes. Echt genieten. Een waardevolle vriendschap.