Biko

Een keer in de week laat ik Biko uit, het hondje van buurtjes.Hij is van een onduidelijk merk iets tussen een Jack Russell en een terrier. Zwart-wit met een leuk krulstaartje dat aldoor vrolijk heen en weer wappert boven zijn poepertje.
Zodra ik hun voordeur open, rent Biko overenthousiast voor mij uit, blij dat ie mee uit mag, met veel moeite haak ik de riem vast aan de halsband waarin hij zich vastbijt en naast mij loopt te dollen van blijdschap. Ik neem altijd dezelfde route en dat weet hij ook. Steevast duikt hij een tuinhek in om te onderzoeken of de eendenfamilie daar onder de bosjes schuilt. In het voorjaar met succes, dan vliegen de eenden omhoog de tuin uit en Biko er blaffend achter aan... gein. De eendenfamilie is inmiddels vertrokken iets waar Biko nog teleurgesteld over lijkt.
We wandelen de Ruige Kade op, niet zo genoemd omdat het een ontmoetingsplaats voor homo's is, maar wel veelvuldig gebruikt door hondenbezitters. Het wordt ook wel het Dommels Laantje genoemd, dat heeft evenmin iets te maken met de bierbrouwerij. Wel is de Heineken brouwerij in de omgeving.
Het eerste gedeelte ligt langs een autoweg en houd ik hem aangelijnd, stel dat ie in zijn enthousiasme de drukke weg op rent. Het volgende stuk ligt midden in de polder met aan weerzijden slootjes. Hier doe ik zijn riem af en kan hij naar hartelust rennen en snuffelen langs de slootkant op onderzoek naar muizen, kikkers of weet ik veel wat ie daar vindt. Soms gaat ie te ver op onderzoek uit en duikelt pardoes in de sloot en als ik hem roep, blijft ie me heel verbaasd aan kijken met een blik van: ik kan hier "echt" niet vandaan, ga maar vast. Uiteindelijk komt hij toch achter me aan rennen. Meestal met een paar takken in zijn bek, die hij onder geen voorwaarden loslaat. Ik heb altijd wat hondenkoekjes in mijn jaszak en als ik met mijn hand een gebaar maak, gaat ie precies voor mijn voeten zitten, laat de stokjes los, knabbelt het koekje op, pakt dan zo snel mogelijk de takken weer in de bek en holt me vooruit. Ik heb zoveel veel plezier in dat hondje, hij is altijd vrolijk, en onvermoeibaar. Hij wil ook wel eens gaan blaffen naar een stel jonge koeien en die gaan dan rennen met z'n allen en hij aan de andere kant van de sloot mee rennen, prachtig. In het voorjaar met jonge eendjes of zwanen, houd ik hem maar aan de lijn want dan komt zijn jacht instinct wel heel erg naar boven! Een reiger moet hij ook verjagen, "weg met die visser"! Altijd succesvol. Luid blaffend rent hij soms achter een geschrokken fietser aan.
Andere hondenbezitters negeert hij tegenwoordig, tenzij het een leuk teefje is...
Kom op Biek, ik breng je weer thuis. Hij sleept de takken mee naar binnen en kijkt er niet meer naar, bedelt nog om een hondenkoekje, met succes! Aai over zijn koppie, en ik ga terug naar huis. Hartstikke leuk zo'n lease-hondje.