Neefjes en Nichtjes

Vanmiddag zat ik lekker in de najaarszon op eigen terras aan het water. Ik moet dan mezelf toespreken om "gewoon" te blijven zitten met een boek en te genieten. Ik zie altijd zaken die nog "moeten" gebeuren: onkruid tussen de stenen, planten opschonen of overpotten, kortom de boel klaar maken voor overwintering. Tegelijk bedenk ik dan dat dit jaar alles op de schop moet voor aanleg van een riolering.
Waarschijnlijk zijn wij zo'n beetje de laatste inwoners van Leiderdorp die de ontlasting en het zeepsop nog in het vriendelijke riviertje De Does "plempen". En dat mag niet meer van de gemeente. Diverse lieden zijn al bij ons (en de achterburen) langs geweest om de situatie te bekijken… En dat lijkt nogal een probleem voor de deskundigen, want het duurt al een paar jaar. Onze vorige achterburen zijn inmiddels vertrokken, dus de nieuwe bewoners krijgen het nu op hun bord! En wij wachten af…… De laatste keer is meegedeeld dat het snel "moet" gebeuren. We zien wel! Dan mogen we eindelijk rioolbelasting gaan betalen, hoera!
Enfin, ik zat lekker in de zon, een verhaal van mijn schoonzoon te lezen en ondanks dat erg amusant is, dwalen mijn gedachten dan toch af. Naar gisteravond. Ik was op een verjaardag van een nichtje die 55 werd. Eigenlijk geen "echt" nichtje is, ze is de vrouw van een zoon van mijn overleden broer en als je 55 wordt, kun je nichtje wel vervangen door nicht, in de oorspronkelijke zin van het woord! Maar als tante blijf ik het over nichtjes en neefjes hebben, maf! Mijn neef komt uit een gezin van 9 kinderen, wij schelen ± 7 jaar in leeftijd en ik herinner me dat hij als kind dikwijls bij mijn ouders kwam, zijn opa en oma, waarschijnlijk om de drukte thuis even te ontvluchten, ik zag hem altijd als een soort klein broertje naast mijn 20 jaar oudere broers.
De jongste van de 9 is nu 44 en de oudste is 60. Gister heb ik er weer een paar gezien met partners en kinderen wat ik fijn vind. Ik zat naast mijn naamgenoot die in een razend tempo de omstandigheden van de overige (niet aanwezige) familieleden uit de doeken deed en met name over een zus die ernstig ziek is en ver van Leiden woont.
Erg verdrietig, zeker voor haar moeder, die in de 80 is en niet meer zelfstandig kan reizen om haar op te zoeken wat mij heel akelig lijkt als moeder.
Ondanks dat ik goed kan luisteren, werd het me even teveel en heb ik me los gerukt om naast een ander "nichtje" te gaan zitten .die ik al heel lang niet gezien had.. Met de jarige gastvrouw heb ik weinig kunnen praten, ik kwam tijd en ogen te kort. Merk dan dat ik het heel fijn vind om iedereen weer te ontmoeten, dat komt niet zo vaak voor. Want verjaardagen meevieren doen we al lang niet meer en het kaartjes sturen schiet er ook vaak bij in. Wel bij die neef en zijn vrouw, daar heb ik toch altijd nog een speciale band mee: van het "kleine broertje en zijn vrouw die erg attent is. En op die avond merk ik hoe waardevol die familiebanden zijn, zeker bij het ouder worden. Mijn eigen kinderen kennen hun neven en nichten amper.
Zelf ben ik eveneens geen trouwe familie bezoekster. En ik heb nog maar 1 broer van 86 waar ik ook vaker heen zou moeten gaan nu hij nog gezond is. Maar het komt er niet van, idioot want ik heb tijd zat! Het wordt hoog tijd om daar verbetering in te brengen!

De Fietsclub van Nico

Mijn man Nico is vele jaren lid van Swift. Als tourfietser op zondagochtend vroeg uit de veren, beschaafd outfitje aan met witte sokjes en de zilvergrijze Peugeot, glanzend opgepoetst. Hij kreeg er duidelijk plezier in, naast het veteranen voetbalelftal op zaterdagmiddag bij RCL. De Peugeot werd verruild voor een "echte" racefiets, de outfit werd professioneler, en later kwam natuurlijk de helm erbij. De zondagochtend was /is zijn ochtend! En in de zomer kwamen er een paar avondjes bij na zijn werk. Wat "tourfietsen" werkelijk inhield werd mij duidelijk als ik met regelmaat een groep snelle mannen over de Doesbrug zag flitsen, luid roepend "Paaaalen"……"Teeeegen"…..
"Ga jij ook zo hard"? vroeg ik Nico. "Valt wel mee hoor" kreeg ik als reactie. Verder geen commentaar. Ik wist genoeg! Een keer belde hij me op zondagochtend vanuit het ziekenhuis in Leiderdorp: "Ik ben gevallen, maar het valt mee hoor"! Toen hij thuis kwam, aardig beplakt met pleisters en flink gehavend, begreep ik des te meer, dat ik zijn antwoord "valt wel mee" niet al te serieus moet nemen. Ook als we samen gingen fietsen en ik vroeg hem hoeveel kilometers we afgelegd hadden, telde ik er maar wat bij op. Totdat ik zelf een kilometer tellertje op de fiets kreeg! Vandaar dat ik in de laatste Solo zo goed begreep wat Rob bedoelde in zijn stukje over de Krasse Knarren: "Nico weet altijd een mooiere route"! Want mooie route’s weet hij wel. Als we met vrienden gaan fietsen is het steevast genieten, zonder dat we op ons tandvlees moeten fietsen.
De laatste jaren hoeft het allemaal niet zo snel(zegt hij...). Hij doet het wat "rustiger aan", is in een "minder hoog" tempo gaan fietsen en gaat op zondagochtend meestal in zijn uppie een "rondje van ± 60 km" doen. De lange tochten op zaterdag "moeten" niet meer zo nodig heb ik begrepen!? Hij doet zelfs vrijwilligerswerk bij Swift als barmedewerker! En geloof me, als Nico ergens een hekel aan had, was het vrijwilligerswerk bij een vereniging. Ook is hij inzetbaar bij de Fiets-Fit Mountainbike samen met Hans. Dus wil ik hierbij even melden, hoe mijn echtgenoot het naar zijn zin heeft op de vd Madeweg!
Maar, …. ik mopper soms wel: "Alweer naar Swift"????
Toch gun ik hem van harte nog vele jaren bij Swift en ook zijn mede clubleden die trouw inzetbaar zijn.

Einde zomer 2008

Het "stukjes"schrijven gaat me slecht af de laatste tijd. Na het vorige is er ook weinig reden geweest om iets leuks te vermelden. Ik heb voor goed afscheid moeten nemen van lieve mensen en een zeer trouwe vriendin van mij moest opeens een heftige operatie ondergaan. En dat doet me pijn. Ik schiet daardoor wel in een zware gemoedstoestand en heb dan geen energie om "leuke dingen" te doen, laat staan op te schrijven! Nu hoop ik maar dat we de nare dingen hebben gehad en iedereen verder goed gezond blijft. Vroeger stond ik hier nooit bij stil, maar nu ik zelf ouder word en de vrienden om ons heen, houdt me dat vaak bezig.
Maar, tussendoor is me ook nog iets moois overkomen, dat zou ik bijna vergeten , op 9 juni is Seth geboren, het derde kleinkind. Een prachtig , gezond ventje, dat nu alweer bijna 3 maanden is!
Mijn oudste kind is samen gaan wonen met "haar Nico" (altijd goed!) in een mooi huis in Nieuw Leyden waar het goed toeven is! Maar er komt nog heel wat kijken voordat je een nieuwe woning kunt betrekken heb ik bemerkt. Nico (de mijne) neemt dan ook steevast gereedschap mee als we langs gaan, om "iets"te bevestigen etc.
Daar staat tegenover dat ons een heerlijk etentje wordt aangeboden als tegenprestatie en daar vaar ik wel bij, voel mij er helemaal thuis! Word daar echt blij van!
Onze verhuisplannen staan op momenteel op een laag pitje, al zal het er toch een keer van gaan komen t.z.t.!
Ik ben wel bezig met ruimen van spullen die ik door de loop der jaren heb "verzameld". Voornamelijk prullaria, vaasjes, kandelaars, pannetjes , leuke doosjes ,bestek en boeken. Het valt me moeilijk om dingen zomaar weg te doen; aan veel van die spullen zit een verhaal: "nog van mijn ouders geweest, van de kinderen gekregen, of van iemand die mij dierbaar was, en een gevoel van : "toch zonde om weg te doen" kortom ik moet er de tijd voor nemen en doe ze in een doos naar zolder…… totdat ik wél de geest heb en alles naar beneden haal voor de rommelmarkt. Maar ik ken niemand die nog aan "rommelmarkten" doet! Dan maar naar de Kringloop! Lees ik juist in de krant dar er onwijs wordt gesjoemeld met spullen bij de Kringloop winkel in Leiden en veel geld in eigen zak van de medewerkers verdwijnt. Jeetje, ook lullig dan weer. Nu ligt de achterbak van de auto dus vol met bananendozen voor de Kringloop????!!!! Of naar het Graalhuis, komt het zeker goed terecht.
Vanaf vorige week dinsdag lijkt de herfst al begonnen, regen, wind, niets aan. Vandaag, weer heel slecht, zelfs de cv is aan, lekker behaaglijk. De zomer is niet best geweest, en kort weekje vakantie in Beekbergen gehad met veel regen. Maar "elk nadeel heb z’n voordeel" (vrij naar Johan Cruijff) want we zijn naar het Kroller Mollermuseum geweest en hebben de (oud) achterbuurtjes bezocht in Eerbeek. Was heel gezellig en ze wonen daar heerlijk. Ik mis hun nog elke dag. En onze poes helemaal!
Een weekje Terschelling (mijn favoriete vakantiebestemming!) is er ook nog niet van gekomen.
Al 2 jaar geen Franse blootvakantie meer, ik kan niet meer in de zon zonder enge vlekken te krijgen.
Maar wie weet, komt het er toch nog mooie nazomer??!! Kunnen we per fiets "ons eigen" Groene Hart verkennen met Mima en Rob. Het levensmotto moet "genieten bij de dag" worden. Ja, ja! Ik ga ervoor.