Zomers bezoek

Onverwacht bezoek is meestal prettig. Tegenwoordig komt dat nog maar weinig voor. Onze kennissenkring is uitgebreid en bestaat praktisch alleen uit mensen die we al kennen vanuit de tijd dat we nog “verkering” hadden. We gingen braaf trouwen en kregen een gezin. Veelvuldig kwam het voor dat we op zondag bij elkaar zaten met de kinderen, drankje en een hapje, plaatje draaien en een dansje maken en als afsluiting haalden de mannen Chinees. Als het zeer mooi weer was gingen we met een paar stellen + kindertjes naar het strand. Windschermen naast elkaar, zo een eigen territorium vormend om de kindjes in de gaten te houden die druk in de weer waren met schepjes, zand en zeewater. Met wat minder mooi weer gingen we naar het Panbos, wandelen, hertjes kijken en spelen op de klimtoestellen. Na afloop weer met iemand mee naar huis en nog gezellig napraten (en drinken)!
Nu gaat alles op afspraak, niemand valt nog zomaar bij je binnen. Behalve Leo en Lies! Ze varen langs en stappen naar binnen, als we niet thuis zijn zet Leo heel het terras op z’n kop, zodat we kunnen zien dat ie is geweest. Vanmiddag kwamen ze weer langs op de tandem. Vanaf de brug roept ie al of de koffie klaar staat. Voor hen altijd! Gezellig bijpraten over alles wat hun en ons bezighoudt. Na de koffie een biertje en een portje wordt het tijd op weer op de fiets te stappen. We zwaaien ze uit, tot ziens maar weer! En zonder afspraak graag!

Tour de France

Ik ben dol op de tour! Nu ik niet meer werk, nestel ik me ’s middags voor de t.v. en luister naar het commentaar van Mart Smeets ( doet heel populair) en Erik Breukink (die alleen zegt wat nodig is). Ik kijk naar de renners, geweldig deze mannen een en al kracht en blijven gaan. Maar het mooiste vind ik de beelden van het Franse landschap. Tijdens onze vakanties van de laatste jaren ben ik samen met mijn man door een heel groot deel van Frankrijk gereisd en ik blijf het een prachtig land vinden. De fietsen hebben we ook meegenomen, tenslotte is mijn man een fanatiek tourfietser bij Swift. Maar dat viel soms tegen: we zaten eens op een camping waar de mensen ons voor gek verklaarden dat we gingen fietsen. Ik zag het eerlijk gezegd ook niet zo zitten, maar hij ging eerst de omgeving verkennen en verzekerde mij dat het een makkie was! Op de heenweg was dat ook zo, maar terug!!! Een andere route, het heetste moment van de dag, een zeer drukke autoweg en ….. een col van de …???? Categorie. Aanvankelijk vond ik dat ik moest doorzetten, maar langzamerhand ging het steeds zwaarder, mijn benen leken van elastiek, ik zat te hijgen als een paard en het zweet gutste van mij af. Toen er ook nog automobilisten op hun voorhoofd wezen had ik het helemaal gehad. Ik kreeg zelfs een visoen dat ik dood naast mijn Peugeot sportfiets zou neervallen, boven op die berg. Toen ben ik afgestapt en gaan huilen. Gelukkig keek mijn sportieve echtgenoot uiteindelijk achterom waar ik toch bleef. De rest van de tocht hebben we rustig, op een laag verzetje, uit gefietst. Bij de camping aangekomen werden we met respect behandeld, maar ik vermoed wel dat ze dachten dat we gek waren!
De vakanties daarna waren in wat vlakkere delen van Frankrijk, waar je heel fijn kon fietsen op heuse fietspaden. En mijn echtgenoot fietst steevast achter mij aan!

Vogeltje

Ter gelegenheid van het op mijn lauweren gaan rusten, heb ik veel kaarten, bloemen, wijn, bonbons etc. gekregen. Ik kreeg ook een koddig opgemaakt plantenbakje met een echt namaakvogeltje ertussen. Zou zoiets zelf nooit aanschaffen, maar ja, een gegeven paard kijk je niet in … en het is lief bedoeld denk ik dan maar. Dus het bakje een plaatsje gegeven op de eettafel. Midden in de nacht werd ik wakker door een onbeschrijfelijk gemiauw van een poes. Daaruit moet ik dan concluderen dat er in de huiskamer een aangevreten muis, vogel of kikker ligt. Ik besloot om niet te gaan kijken want ’s nachts lijkt alles nog veel erger, bovendien kan het ook zo zijn dat het muisje bibberend in een hoekje zit en ik durf het niet te pakken en moet dan lijdzaam toezien hoe het beestje langzaam dood getreiterd wordt. (Ja, het is vreselijk)!
Bij daglicht trof ik echter het namaakvogeltje op de vloer, een beetje verfromfraaid maar nog aardig in tact, zodat hij weer netjes in het bloemstukje gezet kon worden. Sindsdien ligt het vogeltje regelmatig op de vloer. De plantjes staan er ook niet meer zo florissant bij door al dat gegraai van de poezenpootjes. Het vogeltje blijft echter aardig stand houden. Toch een geslaagd presentje.

Vrijwilligerswerk

Vandaag mijn eerste “niet-werkdag”. Gister ben ik zeer druk aan achterstallige huishoudelijke taken begonnen zodat ik vandaag volop van mijn vrijheid kon genieten. Mijn partner verdween al vroeg uit bed om aan een monsterachtige fietsrit deel te gaan nemen en ik heb lekker uitgeslapen met de poezen op bed. De regen viel bij bakken uit de hemel, dus het dekbed over mijn hoofd en weer in slaap gesukkeld. Was zelfs te laat voor de B&B ochtendeditie! Om 10 uur heb ik me uit bed en aan de slapende poezen ontworsteld. Er stond een enorme afwas op het aanrecht, we hadden gister eters gehad en “het meisje” (zo noemen we het afwasapparaat) werd aan het werk gezet. Na het douchen ben ik koffie gaan maken voor mezelf en daar zat ik dan met de nieuwe Otto- wintercatalogus. Maar het echte “genieten” wilde nog niet lukken. Integendeel zelfs, ik ben gaan stofzuigen boven. Daarna maakte zich een vreemd gevoel van mij meester te omschrijven met nerveus en onrustig. Jeetje, wat moet ik hiermee al bij de eerste vrije dag? Straks heb ik niets meer om over te praten, zo midden op de dag een boek lezen? Naar het museum? Elke dag naar het Winkelhof? Gaan chatten op internet met mede-obu-ers? Zal ik weer kleding gaan maken voor mezelf? Of toch maar vrijwilligerswerk gaan zoeken? De weersverwachting voor morgen is slecht! Wat moet ik gaan doen?
Hopelijk wordt het gauw mooi weer!

Linedancing.

Zaterdagavond was het slotfeest van de Sweetwood Countrydancers. De lokatie was een manege aan de buitenkant van het dorp Zoeterwoude. Echt in stijl dus, alleen de paarden ontbraken. De barbecue stond al klaar en tafels vol met bakken vlees, stokbrood, Franse kaas, een pan pindasaus, salades in overvloed een tapje en veel wijn etc. Maar eerst kregen we koffie met lekkere cake. De muziek speelde de voor ons bekende dansdeuntjes en bijna iedereen was in country outfit. Maar er kon niet worden gedanst want er was alleen een stuk grasland en een zandbak voor de paarden. Voor mij was het een geluk want ik had juist die middag een val gemaakt in de huiskamer en mijn grote teen gekneusd. Dat alles omdat ik hard rende om de telefoon op te kunnen nemen voordat ie op de voice mail gaat.
Enfin, het was leuk, je komt wat nader tot elkaar, want normaal sta je naast elkaar naar de rug van Aad of Irma te kijken die ons les geven. Of eigenlijk meer naar het voetenwerk wat we na moeten doen! Het zijn allemaal stellen en wij zijn alleen met 3 dames, maar dat is niet erg. We hebben zo vreselijk veel lol gehad, dat gebeurt nooit met je partner erbij. Dat waren we roerend met elkaar eens.