zondag, september 21, 2008

Neefjes en Nichtjes


Vanmiddag zat ik lekker in de najaarszon op eigen terras aan het water. Ik moet dan mezelf toespreken om "gewoon" te blijven zitten met een boek en te genieten. Ik zie altijd zaken die nog "moeten" gebeuren: onkruid tussen de stenen, planten opschonen of overpotten, kortom de boel klaar maken voor overwintering. Tegelijk bedenk ik dan dat dit jaar alles op de schop moet voor aanleg van een riolering.
Waarschijnlijk zijn wij zo'n beetje de laatste inwoners van Leiderdorp die de ontlasting en het zeepsop nog in het vriendelijke riviertje De Does "plempen". En dat mag niet meer van de gemeente. Diverse lieden zijn al bij ons (en de achterburen) langs geweest om de situatie te bekijken… En dat lijkt nogal een probleem voor de deskundigen, want het duurt al een paar jaar. Onze vorige achterburen zijn inmiddels vertrokken, dus de nieuwe bewoners krijgen het nu op hun bord! En wij wachten af…… De laatste keer is meegedeeld dat het snel "moet" gebeuren. We zien wel! Dan mogen we eindelijk rioolbelasting gaan betalen, hoera!
Enfin, ik zat lekker in de zon, een verhaal van mijn schoonzoon te lezen en ondanks dat erg amusant is, dwalen mijn gedachten dan toch af. Naar gisteravond. Ik was op een verjaardag van een nichtje die 55 werd. Eigenlijk geen "echt" nichtje is, ze is de vrouw van een zoon van mijn overleden broer en als je 55 wordt, kun je nichtje wel vervangen door nicht, in de oorspronkelijke zin van het woord! Maar als tante blijf ik het over nichtjes en neefjes hebben, maf! Mijn neef komt uit een gezin van 9 kinderen, wij schelen ± 7 jaar in leeftijd en ik herinner me dat hij als kind dikwijls bij mijn ouders kwam, zijn opa en oma, waarschijnlijk om de drukte thuis even te ontvluchten, ik zag hem altijd als een soort klein broertje naast mijn 20 jaar oudere broers.
De jongste van de 9 is nu 44 en de oudste is 60. Gister heb ik er weer een paar gezien met partners en kinderen wat ik fijn vind. Ik zat naast mijn naamgenoot die in een razend tempo de omstandigheden van de overige (niet aanwezige) familieleden uit de doeken deed en met name over een zus die ernstig ziek is en ver van Leiden woont.
Erg verdrietig, zeker voor haar moeder, die in de 80 is en niet meer zelfstandig kan reizen om haar op te zoeken wat mij heel akelig lijkt als moeder.
Ondanks dat ik goed kan luisteren, werd het me even teveel en heb ik me los gerukt om naast een ander "nichtje" te gaan zitten .die ik al heel lang niet gezien had.. Met de jarige gastvrouw heb ik weinig kunnen praten, ik kwam tijd en ogen te kort. Merk dan dat ik het heel fijn vind om iedereen weer te ontmoeten, dat komt niet zo vaak voor. Want verjaardagen meevieren doen we al lang niet meer en het kaartjes sturen schiet er ook vaak bij in. Wel bij die neef en zijn vrouw, daar heb ik toch altijd nog een speciale band mee: van het "kleine broertje en zijn vrouw die erg attent is. En op die avond merk ik hoe waardevol die familiebanden zijn, zeker bij het ouder worden. Mijn eigen kinderen kennen hun neven en nichten amper.
Zelf ben ik eveneens geen trouwe familie bezoekster. En ik heb nog maar 1 broer van 86 waar ik ook vaker heen zou moeten gaan nu hij nog gezond is. Maar het komt er niet van, idioot want ik heb tijd zat! Het wordt hoog tijd om daar verbetering in te brengen!

Geen opmerkingen: