maandag, november 07, 2005

Onze straat

De straat is ongeveer een kilometer lang. Een wat smalle straat met lintbebouwing. Verschillende bouwstijlen.
Het zal de belangrijkste weg zijn geweest ooit, toen Leiderdorp nog een echt dorp was. Het Oude Dorp wordt dit gedeelte nog genoemd. Het gedeelte waar wij wonen heet het Doeskwartier.
In de afgelopen 40 jaar is er veel veranderd. Gelukkig woon ik aan een nog authentiek stukje naast de Doesbrug. Ruim 10 jaar geleden is de brug gerestaureerd nadat er veel actie is gevoerd door de bewoners. De gemeente wilde er voor het gemak een soort kwakel van maken. Weg met een beeldbepalend stukje dorpsgezicht. Maar dat ging mooi niet door! De bediening (van mei t/m oktober) wordt nog steeds gedaan door een brugwachter. De pleziervaart is wel veel drukker geworden. Op een mooie zondag zijn de bootjes niet meer te tellen en is de rust voor ons ver te zoeken.
We hebben de tijd aan ons zien voorbij trekken. Toen wij het huis betrokken in 1965 waren we de jongste bewoners in dit gedeelte. Nu zijn wij de oudste. Gekscherend noemen we ons zelf de opa en oma van de buurt!
Er waren veel winkeltjes. Twee bakkers, twee sigaren winkels, 2 bijzonder ouderwetse galanterie winkeltjes waar je alles kon kopen van haarspeldjes tot wasknijpers, speelgoed en potten en pannen. 2 kruideniers, waar je vanachter de toonbank werd geholpen, een melkboer en een groentewinkel. Stuk voor stuk zijn ze verdwenen. Alleen de Spar is er nog zei het als een klein museum waar je beperkt levensmiddelen kunt kopen en biologisch vlees. Maar je kunt er ook een fietsroute halen of leuke boekjes kopen over de geschiedenis van Leiderdorp. Je kunt er binnen gaan en een praatje maken met de oudere buurtbewoners onder het genot van een kopje koffie.
Er heerste destijds nog zondagsrust in dit gereformeerde gedeelte van het dorp. Je had de moed niet om op zondag de auto te wassen of een hekje te verven. De brug werd ook niet geopend op zondag. Alleen het café aan de overzijde had daar geen boodschap aan. Maar dat waren bij uitzondering katholieken.
Nu leeft dat niet meer en iedereen doet gewoon op zondag wat hij denkt wat nodig is. Het straatbeeld werd toen niet bepaald door een lange rij geparkeerde auto,s.
De meeste bewoners bezitten er nu twee. Parkeren is een probleem geworden.
Jonge mensen kopen nu de oude pandjes en beginnen enthousiast met opknappen. "Waar beginnen ze aan", zeggen wij tegen elkaar.
Precies wat men 40 jaar geleden tegen ons zei: "Koop een nieuw huis, je zult er zoveel werk aan moeten verrichten en het blijft een oud pand"!
Wij kochten deze oude bakkerij en hebben er veel aan verbouwd. De kinderen zijn hier opgegroeid, ons leven heeft zich tot nu toe voor het grootste deel hier voltrokken. De woning is een stuk levenswerk geworden. Voorlopig gaan we hier niet weg. Het wordt weer leuk met al die jonge mensen in de buurt. We worden soms ingezet om even de babyfoon te nemen of een hondje uit te laten. Maar ook voor een gezellig avondje met een etentje en een drankje.
Nog geen denken aan een "senioren appartement"!

Geen opmerkingen: