Trouwdag!

23 april 1964

Gister was onze trouwdag!
Precies 42 jaar geleden gaven we elkaar het “jawoord” in het Leidse stadhuis. Het was toen nog traditie dat je trouwde in de plaats waar de bruid vandaan kwam. Ik had een moderne witte trouwjurk met korte rok en petticoat eronder, ik leek een beetje op een theemuts. Ik ben speciaal naar de kapster geweest die mijn lange haar had opgestoken door een soort kroontje + sluiertje. Ik droeg een hip, donker brilletje want contactlenzen waren alleen voor filmsterren. Dat was wel jammer vind ik nu.
Mijn bruidegom had een zwart pak + vest gehuurd, waarvan de broekspijpen iets te kort waren. De hoge hoed stond hem wel heel leuk. Mooie Italiaanse puntschoenen maakte het compleet. Ik was dol op mijn bruidegom.
Eigenlijk zouden we eind van de zomer in 1964 trouwen maar omdat ik plotseling zwanger bleek werd de gebeurtenis vervroegd naar april. Een “moetje” noemden ze dat destijds. Nu weet niemand meer wat dat is…. Ze gaan nu samenwonen, leuke woonruimte, mooie spullen, meisje blijft lekker werken, wel/geen kind, ze proberen het gewoon. Niemand die zich er druk om maakt. Maar wij brachten destijds toch nog een soort schande over de familie! Tot overmaat van ramp gingen we ook nog inwonen bij mijn schoonouders, die hun bovenverdieping ter beschikking van ons hadden gesteld, maar zeker niet met de bedoeling dat er op korte termijn een kind bij kwam.
Enfin, het was even slikken maar wij hadden er toch wel zin in samen. Mijn verloofde hanteerde de stelling: “later lachen we erom” een gezegde dat hij altijd heeft vastgehouden ook als er achteraf niets te lachen viel naar mijn idee!

Dus iets leuks georganiseerd, trouwkoetsjes voor ons en de familie, gelegenheid afgehuurd alwaar de receptie en ’s avonds de bruiloft incl. een muzikaal duo die leuke dansmuziek speelde zodat iedereen met de beentjes van de vloer kon. Het werd een dol feest, ik heb er nog dia’s van. Niemand in de familie/vriendenkring had in die tijd een filmcamera. Voor de gebeurtenis op het stadhuis hadden we fotograaf ingehuurd. Zodoende hebben we nog een mooi album met zwart/wit foto’s waar ik zeer weemoedig van word als ik ze nu bekijk.
Het was een regenachtige dag op 23 april 1964 totdat we voor de foto serie uit de koets moesten bij de Hortus, toen begon de zon te schijnen!
De huwelijksnacht brachten we door in ons opklapbed onder hagelnieuwe Aabe dekens in het kleine voorkamertje naast de slaapkamer van mijn schoonouders. Gehorig was het ook daar: met regelmaat stopte ik het hoofd van mijn “minnaar” onder het hoofdkussen en kreeg ik geen lucht meer omdat hij een hand op mijn mond legde!

Ter gelegenheid van deze prestatie zijn gister gaan wokken bij de plaatselijke chinees, er bestaat geen groter genoegen voor mijn echtgenoot! En je komt er altijd oude bekenden tegen zodat we het over “vroeger” kunnen hebben!
Op de terugweg zijn we langs het huis gelopen waar we samen begonnen zijn.
42 jaar samen, wie houdt het nog zo lang vol straks?