donderdag, januari 25, 2007

Zondagmiddag.

Ik doe niet meer aan goede voornemens in het Nieuwe Jaar, maar deze keer had ik die wel: de tijd nemen om elke week een stukje schrijven voor de weblog. Maar helaas na mijn val (ruim 3 mnd. geleden ) is het nog slecht gesteld met mijn gezichtsvermogen en concentratie. Als ik een uurtje achter de computer zit (met een nieuwe, grote monitor) begint het te zweven voor mijn ogen en vallen er stukken weg. Dat is zeer vermoeiend! Op 5 februari a.s. moet ik wederom voor een gezichtveldonderzoek naar oogheelkunde in het ziekenhuis. De vorige keer kwam er geen duidelijk resultaat uit, zodat de oorzaak van het slechte oog tot op heden nog niet bekend is. Het wachten duurt me lang en ik word er eerlijk gezegd nerveus van. Beiden ogen zijn sowieso al niet best maar met een extra slecht oog is het hopeloos. Mijn activiteiten staan hierdoor op een heel laag pitje, dat moet wél gauw gaan veranderen. Zo zoetjes aan lijd ik het leven van een saaie 80- jarige. Ik moet nodig weer aan de “leuke dingen” met vriendinnen! Die bellen mij regelmatig en verzinnen iets, maar ik houd het nog wat af allemaal. Ik voel me nog niet in staat om snel op de fiets te springen en in Leiden naar een tentoonstelling te gaan of een film en napraten in de kroeg. Verjaardagsbezoeken: het duizelt me al als ik er aan denk. Hen bij mij uitnodigen laat ik meestal nog achterwegen, visite wordt me snel te druk en dan volg ik hun conversaties niet eens meer. Zit er maar wat suf bij te knikken! Erg, ik hoop dat ze het niet door hebben!
Wat een impact heeft dit ongeluk tot nu toe op mijn dagelijks leven. Maar…. de zin komt wel weer, langzaam begint de zon te schijnen. Als het weer meewerkt, gaat het al een stuk beter. Afgelopen zondag kwam er bezoek van mijn neef met zijn vrouw. Tegelijkertijd kwam er nog een bevriend stel binnen vallen. En dat werd weer gezellig als vanouds. Vroeger, toen de kids nog klein waren, kwam dat ook vaak voor. Sombere zondag? Gezellig bij elkaar op bezoek. Niet eerst van tevoren bellen en agenda’s trekken…. Gewoon aanbellen en naar binnen hobbelen met het gezin. Lekker kletsen, drankje erbij en eind van de middag gingen de mannen Chinees halen, de vrouwen bakten een paar eitjes voor op de bami, sateetje erbij en voor de kinderen patat met mayo.
Ooit zaten we met een stel vrienden op dansles, ja warempel, stijldansen op vrijdagavond. Dat was geweldig!
Met 3 stellen gingen we echt leren STIJLDANSEN…! De foxtrot, engelse wals, de cha cha cha en een rumba. Ingewikkeld om die passen onder de knie te krijgen na jaren maar wat “aanrommelen” op de dansvloer! En een lol dat we hadden met elkaar. We kochten een L.P. met mooie Engelse ballroommuziek dan konden we thuis gaan oefenen. En dat deden we meestal op zondagmiddag: slow, slow, quick quick slow. Tot een geweldig resultaat kwam het niet meen ik mij te herinneren, niemand van ons is “op gegaan” voor zilver met ster. Maar wat hadden wij een schik met elkaar. Fantastisch waren die zondagen. Lang geleden, heel lang geleden. Waar blijft de tijd!
Aan zulke dingen denk ik tegenwoordig dikwijls terug, leuke dingen van vroeger, maar ook aan minder leuke dingen….. Komt vast nog door de val!?
Dat hoofd van mij……. Toch raar!

Geen opmerkingen: