Bloedheet was het vorig weekend. Ik had zondag een afspraak met de aardigste (ex) collega ooit. We gingen Chili con Carne bij hem eten. Met deze warmte!
Ongeveer 3 jaar geleden kwam er op ons bureau, wat tot dan toe een ontzettend vrouwengedoe was, een man werken. Commotie, niet te geloven. Tijdens een vergadering van meerdere bureaus kwam hij “op zicht”. De dames allen op scherp: die man natuurlijk “op van de zenuwen” en wij gelijk conclusies trekken!!!
Wat blijkt: in de 23 Fiom jaren is het de fijnste collega die ik heb meegemaakt. (Zonder de dames tekort te doen!!)
Ik heb het geluk gehad om geruime tijd met hem te werken, in een voor het bureau allerberoerdste periode. Wat een steun heb ik aan die man gehad en wat hebben we gelachen samen. Werkelijk goud! Half mei vertrok hij bij de Fiom, hij was er helemaal klaar mee. Voor mij het gelukkige vooruitzicht dat ik in juli ook zou vertrekken. Ik miste hem vreselijk: zijn humor, maar ook zijn steun als ik die nodig had. Ook naar zijn cliënten was het een prima hulpverlener. Geen poespas, eerlijk en duidelijk.
Ik heb veel van hem geleerd en mag gerust zeggen dat ik veel van hem ben gaan houden. Niets schokkends, want hij woont samen met de liefde van zijn leven, ook een leuke vent!
Ik hoop dat de vriendschap tussen ons nog heel lang blijft bestaan!
